woensdag 30 mei 2012

Lepelaars met Pinkster


De hete zonnige Pinksterdagen dwongen je nog meer dan anders om vroeg op te staan als je mooi licht voor je foto’s wilde hebben. Nu zullen velen van jullie mijn idee van “vroeg” beslist niet delen en het zelfs eigenlijk al wel “laat” vinden. Maar goed, ik zat de eerste Pinksterdag om kwart over acht ’s morgens op de fiets om naar het nabij gelegen natuurgebied De Groene Jonker (Zevenhoven/Nieuwkoop) te fietsen.

Het was stil.  De bestuurders van de vele auto’s, die je doordeweeks op de zeer smalle dijk de vouwen uit je broek rijden, sliepen kennelijk nog.  Dat gaf mij de kans om op die weg af en toe te stoppen om rustig mijn camera scherp te stellen op het gewenste object. Zonder spiedend om mij heen te hoeven kijken of er niet toevallig “een jakkeraar” in aantocht was, die mij in de gauwigheid over het hoofd zou zien, genoot ik van mijn fietstocht.

Jammer genoeg hadden alle watervogels zich verstopt, want zelfs een doodgewone eend kwam ik niet tegen. Ik begon er al behoorlijk van te balen, dat ik vroeg was opgestaan. In de plassen van De Groene Jonker zag ik ganzen, ganzen en nog eens ganzen en heel ver weg iets wits. Zilverreigers? Veel te ver weg voor een foto.  Ik fietste verder. Even later besloten de witte vogels “uit de verte” mij te verrassen. Ze stegen op en daalden vlak voor me in het water neer om daar naar eten te gaan zoeken. En toen zag ik het: het waren lepelaars, zeker wel een stuk of acht.Wat een geweldig moment. Even later kwam er een enorme zwerm zwarte vogels over. Spreeuwen? Toen ze op zichthoogte waren zag ik dat het honderden aalscholvers waren. Ze doken vlakbij de lepelaars de plas in om uitgebreid een bad te nemen. Eind goed, al goed. Mijn dag kon niet meer stuk.

Deze grauwe ganzen namen nog gauw een hapje van het gras voordat ze naar de volgende plas waggelden

De blauwe reiger was ook van de partij

De slobeend zat nog wat na te dutten

Daar waren ze dan. De lepelaars, die me verrasten door redelijk dichtbij te komen






Honderden  aalscholvers streken vlak voor mijn voeten in de plas neer om een bad te nemen.



zondag 27 mei 2012

Koe in het water


Van de week stelde mijn man voor om een rondje te fietsen. Er was één voorwaarde aan verbonden: de camera ging niet mee. Want dan werd het “fotograferen” in plaats van “fietsen”. Tja.... je moet er wat voor over hebben om samen te fietsen, dus liet ik mijn camera thuis.

Onderweg waren ze op een boerderij de schapen aan het scheren, zwommen er tot twee maal toe futen met hele kleintjes op hun rug vlak langs de kant en even verderop lag er een koe in de sloot. Spijt, spijt en nog eens spijt.........geen camera bij me.

Nadat we eerst geprobeerd hadden om de eigenaar van de koe te vinden, wat niet lukte omdat hij op het land bezig was, fietsten we door. Het was vlak bij ons huis, dus ging ik mét de camera terug. Ondertussen hadden andere boeren me verzekerd “dat zo’n beest zichzelf wel redt”, maar het zat me toch niet lekker. Toen ik terug kwam was de koe, naar later bleek een eenjarig kalf (pink), al gedeeltelijk op de kant. Maar de drassige grond en de steile kanten maakten het het beest behoorlijk lastig.

’s Avonds, toen ik nog eens ging kijken, stond de koe weer op de kant. De boer en eigenaar van het beest kwam nog een praatje met me maken. De koe bleek al vanaf ’s morgens in het water te liggen, maar elke keer als de boer met de trekker kwam om haar eruit te halen ging het beest de andere kant op. Uiteindelijk was het gelukt. Daarna keerde de rust terug en stonden alle dames weer te grazen.

De koe deed niet al teveel moeite om er uit te komen. Het was ook wel erg warm weer.

Af en toe nam ze een hapje gras en water was er genoeg

 De andere koeien kwamen kijken

....en aansporen om op de kant te klimmen?

Nog een poging........waarna de koe opnieuw terug zakte in de sloot

's Avonds stond de koe weer op het droge. De achterste koe is de drenkeling

Toen de zon onderging was de rust weergekeerd en stonden alle koeien rustig te grazen

zaterdag 26 mei 2012

Gele Morgenster

Het is ook niet gauw goed. Hadden we een paar dagen geleden de winterjas nog aan vanwege de kou, nu is het zo heet dat alleen ’s morgens vroeg en tegen de avond de temperatuur buiten aangenaam is.

In één van de bermen had ik van de week de gele morgenster zien bloeien. Een bloem die ik op de foto wilde zetten. Toen de temperatuur gister in de namiddag weer aangenaam geworden was, besloot ik dat meteen maar te doen. Helaas had ik er geen rekening mee gehouden dat de bloemen tegen het middaguur al weer dicht gaan en dus kwam ik te laat. Vanochtend heb ik een nieuwe poging gedaan, met het onderstaande resultaat.

De gele morgenster komt voor langs wegen en in weilanden, op matig voedselrijke, grazige grond. In Nederland is de plant vrij algemeen. De groene omwindselblaadjes zijn normaliter een stuk langer dan de fel gekleurde lintbloemen. Daardoor worden de punten van een ster duidelijk. Een knots, voorzien van uitstekende ijzeren punten, werd in de Middeleeuwen ook wel ‘morgenster’ genoemd. Dit geduchte slagwapen heeft een treffende gelijkenis met de bloemen van de morgenster. De bloemen bloeien van mei tot juli. Er zijn ook paarse soorten.