zaterdag 31 augustus 2013

Stuifmeel


An Englilish version between picture 1 and 2


Bloemen zijn vaak voorzien van de meest prachtige meeldraden en stampers. Soms zelfs heel fotogeniek, vooral als je met macro-bloemenfotografie bezig bent. Maar als je je er verder in verdiept gaat er een wereld voor je open. Je zult al gauw ontdekken dat elk onderdeel van een bloem met geniale precisie zijn eigen nut heeft. Zo zijn de (mannelijke) meeldraden, die in veel gevallen rondom de (vrouwelijke) stamper staan, voorzien van een verdikt uiteinde, de helmknop. Daarin bevindt zich het stuifmeel, dat -zodra het rijp is- door de tegen die tijd opengebarsten helmknop naar buiten komt.

Dat is het moment waarin veel insecten geïnteresseerd zijn. Ze zijn -naast nectar-  namelijk ook dol op stuifmeel en eten het om in hun behoefte aan eiwitten, vetten, mineralen en vitamines te voorzien. Aan hun pootjes en lijf nemen ze tegelijkertijd vrijwel altijd wat mee naar andere bloemen. Zodra ze daarna nectar van de stamper van die bloemen drinken, blijven er regelmatig wat stuifmeelkorrels achter. Via een buisje in de stamper zullen slechts enkele van die korrels de eicellen van de bloem bevruchten.

Zweefvliegvrouwtjes moeten stuifmeel eten om eitjes te kunnen leggen. Dat doen ze zo te zien niet met tegenzin. Fotografisch at ik mee en was ik getuige van een wonderbaarlijke miniatuur wereld.


Op alle foto's een Pyjamazweefvlieg (Episyrphus balteatus) op de meeldraden van de Hemerocallis

Flowers are often equipped with the most beautiful stamens and pistils. Sometimes they are even very photogenic, especially when you take macro photos. But when you take the time to explore this matter, a whole new world opens up to you. You will soon discover that each part of  a flower has -with a brilliant precision- its own usefulness. The (male) stamens, which in many cases surround the (female) pistil, are provided with a thickened end, the anther. Therein we find the pollen that -once ripened- comes out of the by then ruptured anther.

That is the moment in which many insects are interested. Just like nectar they are also fond of pollen and eat it to provide in their need for protein, fat, minerals and vitamins. At the same time they take with their feet and body some pollen to other flowers. Once they suck nectar out of the pistil of that flower they leave pollen grains behind. Through a tube in the pistil only some of those grains will fertilize the ova of the flower.

Female Hoverflies have to eat pollen to lay eggs. As far as I could see they love it. Photographically I ate along with them and witnessed a miraculous miniature world.


On all pictures a Marmalade Hoverfly on the stamens of a Hemerocallis




Vergroot zijn de foto's mooier. Klik daarvoor op de eerste foto.
The photos are enlarged even more beautiful. Click on the first picture.


Allemaal bedankt voor jullie reacties en lovende woorden op de foto's van mijn vorige blog "Rotte appels en peren". De laatste foto werd het meest als favoriete foto genoemd.

Thanks to all my friends abroad for their spontaneous, nice comments and praising words on my last blog. Most favorite was the last picture. I hope we keep in touch. Of course I will visit you on your own blog, although it may take sometimes a little longer. Unfortunately I cannot visit you when you have deselect "Sharing  your Blogger profile". When you want me to visit your blog please leave in that case your link behind in your comment.

Groetjes/Greetings, Joke


vrijdag 23 augustus 2013

Rotte appels en peren


English version between picture 1 and 2


Atalanta’s en Gehakkelde Aurelia’s smullen in mijn tuin van het rottende fruit dat ik voor ze neergelegd heb. Het is een komen en gaan. Laag over het fruit vliegend flapperen ze heftig en bazig met hun vleugels om de vliegen en wespen ervan af te jagen. De wat minder brutale soortgenoten worden met hetzelfde gemak verdreven.

Een nieuwe serie Atalanta’s maakt eerst een verkenningsrondje boven het fruit om te zien of er iets van hun gading bij is. Ik steek mijn hand naar ze uit als uitnodiging om erop te landen. Zonder aarzelen doet één dat ook. Even later vliegt hij weer weg om meteen de landing naar het fruit in te zetten.

Terwijl ik nietsvermoedend aan het fotograferen ben, voeren een paar vlinders in hun enthousiasme een verkeerde landing uit en belanden op mijn armen, nek en hoofd. Het kriebelt en de eerste keer dat het gebeurt zie ik niet dat het een vlinder is. Ik sla wild om me heen. Gelukkig overleeft de vlinder het. Een andere gaat op de lens zitten. We kijken elkaar even aan, waarna hij verder vliegt. Beiden gaan we door met ons werk: hij met eten en ik met het fotograferen daarvan. Alle twee blij.


Op alle foto's de Atalanta . 

Dozens of Atalanta's and some other species munch in my garden from the rotting fruit that I have put there for them. They come and go. Low flying above the fruit the Atalanta’s flap wild and bossy with their wings to chase flies and wasps away. Also shy butterflies of the same species fly scared away.

A new series of Atalanta’s fly first in circles above the fruit to explore if there is something they like. I offer one my hand to land on. Without hesitation he does. Moments later he flies up again, immediately heading for the fruit.

Occasionally they land during my photo sessions in their enthusiasm on the wrong place: my arms, neck or head. It tickles and I don't expect it. The first time it happens I don’t realize that it is a butterfly and I strike out left and right. Fortunately the butterfly survives. Another one lands on the lens of my camera. We look at each other and a little later we both go our own way: he starts eating again and I photograph him doing that. Both happy.


De antennes hebben een belangrijke functie voor vlinders. Ze zijn niet alleen evenwichts- en tastorgaan, maar dienen vooral als neus van de vlinder om voedsel en een partner op te sporen. Proeven doen ze met hun poten.

Vlinders zijn niet alleen mooi, maar zijn ook nuttig. Zo bestuiven ze bloemen als ze die bezoeken om nectar te zuigen. Verder eten heel wat andere dieren rupsen, poppen en vlinders, waardoor ze hun nut hebben als eten voor die dieren. 

Naast proeven kan een vlinder met de sporen op zijn poten ook de windrichting bepalen. Uit waarnemingen blijkt dat een vlinder steeds een poot opsteekt voordat wordt opgestegen..

Vergroot zijn de foto's mooier. Klik daarvoor op de eerste foto.
The photos are enlarged even more beautiful. Click on the first picture.


Allemaal bedankt voor jullie reacties en lovende woorden op de foto's van mijn vorige blog "Libellen, juffers en meer". De eerste twee foto's werden het meest als favoriete foto's genoemd.

Thanks to all my friends abroad for their spontaneous, nice comments and praising words on my last blog. Most favorite were the first two pictures. I hope we keep in touch. Of course I will visit you on your own blog, although it may take sometimes a little longer. Unfortunately  I cannot visit you when your Blogger profile is set on "Private". 

Groetjes/Greetings, Joke


Voor liefhebbers van bijen- en vlinderplanten:

Als er bloggers (in Nederland) zijn die het leuk vinden om zaad van de Pekbloem (Silene armeria L.) te ontvangen, ik heb nog een kleine voorraad. Stuur dan s.v.p. even een mailtje met je adres. Rechtsboven in mijn blog staat mijn e-mailadres. Er zijn geen kosten aan verbonden. De bloem (roze) is geliefd bij bijen en vlinders en was te zien in mijn blog van het Gamma Uiltje (klik hier) o.a. op de eerste foto.

zaterdag 17 augustus 2013

Libellen, juffers en meer


Terwijl ik in de tuin op mijn buik de Atalanta’s -die heerlijk van mijn rotte appeltjes snoepen (waarover later meer)- lig te fotograferen landen er links en rechts van me “verse” heidelibellen. Welke soort het is kan ik niet zien. Veel zijn er nog niet echt op kleur. Waar ze zo plotseling vandaan komen is een raadsel voor me. In mijn vijver heb ik ze nooit als uitsluiper gezien. Ze moeten haast wel met de wind vanuit de polder mijn tuin ingeblazen zijn.

While I am lying on my belly in the garden to take pictures of the Atalanta's -munching from the rotten apples (more later)- "fresh" darters land left and right besides me. I cannot see what species it is. Many are not colored yet. Where they come from so suddenly is a mystery to me. I have never seen them crawling out of my pond. They must surely have been blown by the wind from the polder into my garden.


Een Bruinrode Heidelibel (Sympetrum striolatum). De vleugel is een beetje beschadigd. Later zag ik dat die nog wat bijgekomen is.


Stilletjes gaan ze in de planten en op de paden zitten. Zo lang ik niet al te onverhoedse bewegingen maak, vinden ze het goed dat ik ze fotografeer. Af en toe vliegen ze op om -als echte fotomodellen- in een andere pose opnieuw te landen.

Quietly they sit down on the plants and the pavement. As long as I don't make too abrupt movements, they allow me to photograph them. Occasionally they fly up and land a moment later - like real models in a photoshoot-  in another position.






 Bloedrode heidelibel (Sympetrum sanguineum). Volwassen vrouwtje.
(Met dank aan Noushka (1000 Pattes) voor het determineren.)

Toen ik vorige week in de lokale heemtuin was om een aantal van de vlinders uit mijn vorige blog te fotograferen zwermden er honderden  juffers om me heen. Libellen waren die dag nauwelijks te vinden. Vreemd is dat toch. De ene dag zie je heel veel vlinders, libellen of juffers en de volgende dag lijken ze wel weer spoorloos verdwenen te zijn. Ik kon het niet nalaten om ook van de juffers wat foto’s te maken, alhoewel ik weet dat al vele bloggers mij daarin voorgingen.

De waterjuffers heb ik in een andere stijl gefotografeerd. Wat subtieler en minder macro. Mijn doel hierbij was "de foto" en niet "de waterjuffer".

When I was in the local botanical garden last week to photograph some of the butterflies from my previous blog, hundreds of damselflies flew around me. I  hardly saw dragonflies that day. Strange. One day you see a lot of butterflies, dragonflies and damselflies, and the next day it looks like they are all gone. I could not resist to make some pictures of the damselflies although I know that many bloggers have already done that.

I photographed the damselflies in a different style. More subtle and less macro. My goal here was "the picture" and not "the damselfly".

Op alle foto's hieronder de gewone pantserjuffer  (Lestes sponsa)
Niet origineel, maar ik wilde dit toch ook eens proberen.






Toen ik weg wilde gaan zag ik deze ook nog. Just before I left the botanical garden I saw this.

Geen idee welk kevertje dit is.

Puntbijvlieg, (Eristalis interrupta = Eristalis nemorum). Met dank aan Thijs de Graaf voor de soortnaam.
Terwijl het mannetje zijn uiterste best doet om de aandacht van het vrouwtje op het Koninginnenkruid (Eupatorium cannabinum) te trekken, eet zij gewoon door. 

Vergroot zijn de foto's mooier. Klik daarvoor op de eerste foto.
The photos are enlarged even more beautiful. Click on the first picture.


Allemaal bedankt voor jullie reacties en lovende woorden op de foto's van mijn vorige blog "Klein, maar fijn". Foto 10 en 12 werden het meest als favoriete foto genoemd. Misschien leuk om te weten: de Kleine Vuurvlinder op foto 10 zit op Bananenmunt  (Mentha Arvensis ‘Banana’). Ik had hier nooit eerder van gehoord.

Thanks to all my friends abroad for their spontaneous, nice comments and praising words on my last blog. Most favorite were the pictures 10 and 12. Maybe nice to know that the butterfly on picture 10 sits on Banana Mint (Mentha Arvensis ‘Banana’). I never knew before that this plant exists. I hope we keep in touch. Of course I will visit you on your own blog, although it may take sometimes a little longer.



Groetjes/Greetings, Joke

zaterdag 10 augustus 2013

Klein, maar fijn



Het kon niet uitblijven.....ook van mij een vlinderblog. Ik zag van de week zoveel verschillende soorten, dat ik niet wist welke ik het eerst zou fotograferen. In dit blog een kleine selectie.

It was inevitable .....  also a butterfly blog from me. I saw so many different species this week, that I could not decide which one I should photograph first. In this blog a small selection.


Argusvlinder (Lasiommata megera)

Distelvlinder (Vanessa cardui)

Bont zandoogje (Pararge aegeria)

Kleine vos (Aglais urticae)

 Gehakkelde aurelia (Polygonia c-album)

Klein koolwitje (Pieris rapae)

De soorten waar ik uiteindelijk helemaal weg van was, waren de ienieminie kleine vlindertjes. Nu is het Boomblauwtje al niet groot met een voorvleugellengte van ca. 16 mm, maar de Kleine Vuurvlinder spant met ca. 13 mm de kroon. 

The species I loved most were the very small butterflies. The Holly Blue (Celastrina argiolus) is not large with its forewing length of about 16 mm, but the Small Copper (Lycaena phlaeas) is with its 13 mm forewing length even smaller.

Boomblauwtje (Celastrina argiolus) op de bloemen van het Koninginne- of Leverkruid  (Eupatorium maculatum).

Lang heb ik op het openen van de vleugels gewacht, maar helaas. Ik zal toch nog eens terug moeten.



Terwijl ik de Vuurvlinder zat te fotograferen, landde er een nog kleiner exemplaar. Misschien was het het mannetje. Om het verschil tussen de seksen vast te kunnen stellen had ik eigenlijk meer en andere foto’s moeten maken. Ik laat het dus maar even bij de soortnaam. Alhoewel dit vlindertje veel rustiger was dan het Gamma-Uiltje uit mijn vorige blog, moest ik ‘m heel goed volgen als hij opvloog. Hij was door zijn formaat anders nauwelijks nog terug te vinden.  

While I was photographing the Small Copper an even smaller one landed. Maybe it was the male. To be able to determine the difference between the sexes I should have taken more and other pictures. So I only mention the name of the species. Although this butterfly was much less agile than the Gamma-Owl from my previous blog, I had to follow him very well as he flew up. Otherwise I could -due to its size- hardly find it again.

Kleine vuurvlinder (Lycaena phlaeas)

Fototechnisch niet de mooiste foto, maar zittend op een klaproos is het formaat van het vlindertje goed te zien. 



Het inschatten of het wél of geen vlinderdag is, heb ik nog niet helemaal onder de knie. Ze houden niet van wind en wel van warmte heb ik gemerkt, maar soms houden ze toch van wind en hoeft het ook niet zo warm te zijn. Het zal wel vlinderlogica zijn, die ik niet begrijp. Voorlopig ga ik dus gewoon maar kijken of er vlinders zijn.

I still don’t know what makes a day a "butterfly day". I noticed they hate wind and love heat, but sometimes the wind doesn't bother them at all and suddenly they love colder weather too. It must be "butterfly logic", that I don’t understand. They fill every day with new surprises for me. 



Dagpauwoog. (Inachis io)

Atalanta (Vanessa atalanta)
Vergroot zijn de foto's mooier. Klik daarvoor op de eerste foto.
The photos are enlarged even more beautiful. Click on the first picture.


Allemaal bedankt voor jullie reacties en lovende woorden op de foto's van mijn vorige blog "Gamma-Uil". De laatste foto, waarbij alleen het tongetje en de oogjes scherp waren was de meest gekozen favoriete foto.

Thanks to all my friends abroad for their spontaneous, nice comments and praising words on my last blog. I hope we keep in touch. Of course I will visit you on your own blog, although it may take sometimes a little longer.


Groetjes/Greetings, Joke

zaterdag 3 augustus 2013

Gamma-Uil (Autographa gamma)



Momenteel wordt mijn tuin bevolkt door Gamma-Uilen. Het zijn kleine bruine dagactieve nachtvlinders (motten) die in april als trekvlinder helemaal uit het Middellandse Zeegebied zijn komen vliegen om hier vanaf mei eitjes af te zetten. Een paar maanden later vliegt de nieuwe generatie ook alweer rond en samen met de oude zorgt dat in juli, augustus en september voor een ware explosie van deze veel voorkomende vlindersoort.


........op de Pekbloem (Silene armeria)

.....op de Lobelia

Het Gamma-uiltje komt voor in verschillende kleuren bruin, van donker tot licht
en heeft op de voorvleugel een Y (Gamma)





Tientallen zwermen er om me heen als ik op de grond tussen de door hen uitgezochte bloemen ga zitten. Zo te zien hebben ze enorme honger. Als kolibries haasten ze zich van bloem naar bloem. Ze zijn daarbij niet kieskeurig in de bloemsoort en rustig blijven zitten doen ze zelden. Als fotograaf moet ik maar zien hoe ik er iets van maak. Gelukkig kan ik door het lichte weer een snellere sluitertijd kiezen, maar dan nog zijn ze me vaak te snel af. Ze hebben geen vast patroon in het bezoeken van de bloemen. Vrolijk vliegen ze van de ene naar de andere kant van het perk. Het is een gok waar ze zullen opduiken als ze uit mijn zoeker zijn verdwenen, net nadat ik alleen nog maar had scherpgesteld.


Op een aantal foto's heb ik getracht het actieve gedrag in de foto te verwerken.



........ op de Liatris

.......en ook de Buddleja smaakt goed



Omdat ze hier niet kunnen overwinteren vertrekt de nieuwe generatie aan het eind van de zomer weer naar het Zuiden om volgend jaar terug te keren en zelf voor nageslacht te zorgen.













Vergroot zijn de foto's mooier. Klik daarvoor op de eerste foto.


Allemaal bedankt voor jullie reacties en lovende woorden op de foto's van mijn vorige blog "Groeten uit de Polder". De meest favoriete foto was de Korenbloem. Ook mijn eigen favoriet en als een van de eerste foto's gemaakt tijdens mijn verkenningstochtje voordat het échte fotograferen begon.

Groetjes, Joke